تدوین موازی:
این تکنیک برای افزودن جذابیت و هیجان به سکانسی که در حالت عادی حوصله سربر خواهد بود، استفاده می شود.
از تدوین موازی اغلب برای ایجاد تعلیق استفاده می شود .
برای مثال سناریوی زیر را تصور کنید:
فردی در حمام است. آواز می خواند. حمامش تمام می شود. حوله را برمی دارد. از حمام خارج میشود و قاتل او را می کشد .
حال از زاویه دیگر ببینیم:
فردی در حمام است. ماشینی مشکوک دم خانه پارک می کند. او آواز می خواند. قاتل چاقو را برمی دارد و وارد خانه می شود. حمام او تمام می شود. قاتل به پشت در خانه می رسد. فرد حوله را برمی دارد. قاتل منتظر است. فرد خارج می شود و قاتل او را می کشد.
هیچکاک می گوید: پنج نفر دور یک میز نشستند. 5 دقیقه بعد بمبی زیر میز منفجر می شود. تماشاگر برای 13 ثانیه دچار شوک و ترس و هیجان می شود.
حال پنج نفر دور میز نشستند. تصویر بمب زیر میز را نشان می دهیم. 5 دقیقه بعد بمب منفجر خواهد شد. اینبار تماشاگر 5 دقیقه دچار اضطراب و هیجان و ترس خواهد بود.
در این نوع تدوین، موضوع دو نما متفاوت است و نماها با یکدیگر همبستگی دارند .
اینها فصل مشترک فضایی یا گرافیکی(بصری )نیست، اما یک فصل مشترک معنایی( ایدها یا روایتی ) وجود دارد. وحدت مسیر رویداد بر مبنای کنش و واکنش دو نما مورد توجه قرار می گیرد .
این نوع تدوین گرایش به توصیف دارد و انتقال های ناگهانی، براساس کشفی که فیلمساز از رابطه بین پدیده ها می کند، به نمایش گذاشته می شود.
