سینمای شاعرانه ایران؛ تصویر، استعاره و تخیل  مقدمه سینمای ایران همواره به‌خاطر زبان تصویری منحصربه‌فرد و روایت‌های شاعرانه‌اش در جهان شناخته شده است. از دهه‌ی ۱۳۶۰ و به‌ویژه ۱۳۷۰ به بعد، موجی از  فیلمسازان ایرانی توانستند سبکی خلق کنند که به آن سینمای شاعرانه (Poetic Cinema) یا سینمای تأملی گفته می‌شود. این جریان بیش از آنکه به پیرنگ‌های داستانی کلاسیک وابسته باشد، به فضاسازی، تصویرسازی، استعاره‌های بصری و تأملات …

ادامه مطلب