مستند واقعگرا
یکی از اصلی ترین گونه های متداول مستندسازی که از ابتدای شکل گیری سینما رواج داشته شیوهی “واقعگرایی” است. به نوعی میتوان اینگونه از سینما را آغازگر تاریخ سینما دانست. زیرا اولین تجربه ها در سینما مانند فیلم ورود قطار به ایستگاه و یا خروج کارگران از کارخانه به نوعی مستند واقع گرایی محسوب میشود.
این شیوه ی مستندسازی را مادر مستندسازی میدانند. هم از لحاظ قدمت و طولانی بودن عمر این شیوه، و مهمتر از آن تاثیری که این شیوه مستندسازی بر شیوه های دیگر گذاشته است. هیچ کدام از شیوه های دیگر مستندسازی نمیتوانند خود را از تاثیر این شیوه مثتثنی بدانند. در اینگونه مستندسازی دوربین و نوع پرداخت اثر، تمام تلاش خود را برای دور نشدن از اصل سوژه ی رخ داده به کار میگیرد.
تمام وقایع بررسی و از انواع روش ها برای رسیدن به ایده ی مرکزی کارگردان استفاده شود. این نوع فیلم واقعیت را آنطور که هست به چنگ می آورد و تحلیل وقایع و رخدادها را به عهده ی تماشاگر میگذارد و حتی الامکان تلاش میکند از نتیجه گیری برای مخاطب دوری کند تا جهان اثر محدود نشود و تماشاگران بیشتری را با سوژه و مسئله ی فیلم درگیر کند.
مستند واقعگرا یا رئالیسم, را مادر مستندسازی میدانند زیرا هم از لحاظ قدمت عمر این شیوه، و مهمتر از آن تاثیری که این شیوه مستندسازی بر شیوه های دیگر گذاشته است.
مستند واقعگرا, یکی از اصلی ترین گونه های متداول مستندسازی است که از ابتدای شکل گیری سینما تا کنون رواج دارد. شیوه واقعگرایی را میتوان آغازگر تاریخ سینما دانست زیرا اولین تجربه ها در سینما مانند فیلم ورود قطار به ایستگاه و یا خروج کارگران از کارخانه به نوعی مستند واقع گرایی محسوب میشود. این شیوه مستندسازی را مادر مستندسازی میدانند. هم از لحاظ قدمت و طولانی بودن عمر این شیوه، و مهمتر از آن تاثیری که این شیوه مستندسازی بر شیوه های دیگر گذاشته است.
اغلب شیوه های دیگر مستندسازی تحت تاثیر شیوه واقعگرا هستند. در اینگونه مستندسازی دوربین و نوع پرداخت اثر، تمام تلاش خود را برای دور نشدن از اصل سوژه ی رخ داده به کار میگیرد.
تمام وقایع بررسی و از انواع روش ها برای رسیدن به ایده ی مرکزی کارگردان استفاده شود. این نوع فیلم واقعیت را آنطور که هست به چنگ می آورد و تحلیل وقایع و رخدادها را به عهده ی تماشاگر میگذارد و حتی الامکان تلاش میکند از نتیجه گیری برای مخاطب دوری کند تا جهان اثر محدود نشود و تماشاگران بیشتری را با سوژه و مسئله ی فیلم درگیر کند.
در مستند واقعگرا روايت و داستان ميتواند جنبه بازسازي شده داشته باشد. با توجه به اين مهم كه اين بازسازي بايد از متن اصلي رويداد و آنچه قبلا به وقع پيوسته است برداشت شود.
سبک مستند رئالیستی بر انسان در محیط ساخته خود وی تأکید دارد و فیلمهای مشهور به سمفونی شهر مانند برلین: سمفونی یک شهر بزرگ و مردی با دوربین فیلمبرداری در این سبک قرار میگیرند. در این فیلمها انسانها به عنوان محصول محیط اطراف خودشان ایفای نقش میکنند و فیلم کاملاً غیر مشخص و عام است.
چند نمونه از مستندهای واقعگرا (یعنی مستندهایی که بهطور دقیق و واقعی به مسائل واقعی، اجتماعی، تاریخی یا انسانی میپردازند) رو براتون مینویسم:
مستندهای واقعگرای خارجی:
For Sama – درباره زندگی یک مادر جوان در جنگ سوریه، بسیار احساسی و تکاندهنده.
The Act of Killing – درباره جنایات جنگی در اندونزی با روایتی بسیار متفاوت و واقعگرا.
13th – بررسی واقعگرایانه نژادپرستی و سیستم زندانها در آمریکا.
Citizenfour – روایت واقعی از افشاگری ادوارد اسنودن درباره شنود اطلاعاتی توسط دولت آمریکا.
Night and Fog – مستندی کلاسیک و تکاندهنده از وقایع اردوگاههای نازی در جنگ جهانی دوم.
مستندهای واقعگرای ایرانی:
حلب: سکوت جنگ – درباره زندگی مردم در شهر حلب سوریه از نگاه یک خبرنگار ایرانی.
متولد اورشلیم (Born in Jerusalem and Still Alive) – نگاهی مستند به وضعیت فلسطین و اسرائیل با لحن تلخ و واقعی.
در جستجوی فریده – درباره زنی ایرانی که پس از سالها از هلند به دنبال خانوادهاش در ایران میگردد.
قصه دریا – بازتابی از زندگی روزمره و واقعگرایانه مردم جنوب ایران.
صفر تا سکو – داستان سه خواهر ورزشکار ایرانی در دنیای سخت ورزش حرفهای.
تهیه و تنظیم : مهدی جمالیان